KKTC Hukuku'nda Bir Geçici Koruma Tedbiri Olarak Ara Emri
Author :
Abstract
Özet
Ara emri, mahkemeden bir hakkın yerine getirilmesini talep eden kişinin, bu süreçte dava konusu hakkın güvence altına alınmasını sağlamak için verilen geçici bir koruma tedbiri kararıdır. Ara emri ile varılmak istenen en büyük sonuç, dava sona erdiğinde mahkemenin vermis olduğu kararın yerine getirilmesini sağlamaktır. Nitekim, söz konusu geçici koruma tedbiri olmasaydı, bir davada hak talep eden tarafın davasını ispat edene kadar geçen sürede mevcut durum korunamayacak ve bu sürecin sonunda davacı, davasını kazansa bile ortada alabileceği bir hak kalmayabilecekti. KKTC Hukuku’nda ara emri, tüm geçici koruma tedbirlerini kapsayan ve tek bir başlık altında toplayan bir üst mekanizma olarak Mahkemeler Yasası’nın 41. maddesi kapsamında düzenlenmiştir. Bu düzenleme, mülkiyet hakları, ticari uyuşmazlıklar, boşanma ve idari işlemler gibi geniş bir alanda uygulama imkânı sunarken, yargılama sürecinde tarafların haklarını koruma ve nihai kararların uygulanabilirliğini sağlama işlevi görür. Ara emri, dava süreci boyunca geçerliliğini koruyan bir mekanizma iken; ihtiyati tedbir, dava öncesinde de talep edilebilir ve hem taraflar hem de üçüncü kişiler üzerinde bağlayıcı sonuçlar doğurabilecek nitelikte esnek ve kapsam açısından daha geniş bir yapıya sahiptir.
Bu çalışma, ara emrinin hukuki dayanakları, başvuru şartları, kapsamları ve uygulama süreçleri çerçevesinde karşılaştırmalı bir inceleme sunmaktadır. Çalışmada, ara emrinin hukuki güvenliği sağlama, taraflar arasında menfaat dengesini gözetme ve adil yargılama sürecine katkıları da ele alınmıştır.
Keywords
Abstract
Abstract
Interim Injunction is a provisional protective measure granted by the court at the request of a person seeking the enforcement of a right, with the aim of safeguarding the subject matter of the claim during the course of proceedings. The principal objective of an interim injunction is to ensure that, once the case is concluded, the judgment of the court can be effectively enforced. Indeed, without such a temporary measure, the existing state of affairs could not be preserved during the period required for the claimant to prove their right, and consequently, even if the claimant were to prevail, the right in question might no longer exist or be enforceable. In the legal system of the TRNC, the interim injunction functions as an overarching mechanism encompassing all forms of provisional legal protection, regulated under Article 41 of the Courts of Justice Law. This provision allows for a broad scope of application, covering matters such as property rights, commercial disputes, divorce proceedings, and administrative acts. It thus serves to protect the parties’ rights during litigation and to secure the enforceability of final judgments. While an interim injunction remains effective throughout the judicial process, a precautionary measure may be sought even before the commencement of proceedings and exhibits greater flexibility and breadth in scope, producing binding effects on both parties and third persons.
This study offers a comparative analysis of the legal foundations, application requirements, scope, and procedural aspects of interim injunctions. It also discusses the role of interim injunctions in ensuring legal certainty, maintaining a balance of interests between parties, and contributing to the realization of a fair trial.
